Μουσικό σύνολο "Εν Τέχνοις"

Μουσικό σύνολο "Εν Τέχνοις"

Την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα εμφανίζεται η Ελληνική Οπερέττα ή αλλιώς «μελοδραμάτιον», όρος που δεν επικράτησε τελικά. Η Οπερέττα αποτελεί ενα μικρό μελόδραμα, μια απλούστερη μορφή όπερας με ελαφριά απόδοση και κωμικό χαρακτήρα, της                                                               οποίας ένα μεγάλο μέρος ειναι πρόζα.

Ενίοτε θεωρούμενη ατυχώς και ως μια μετεξέλιξη, του προηγηθέντος κωμειδυλλίου του 19ου αιώνα, η οπερέττα αποπνέει έναν καθαρά ευρωπαϊκό αέρα κα πραγματεύεται, σχεδον αποκλειστικά θέματα από τη ζωή των αστών (Αθηναϊκή Οπερέττα). Με θεματολογία πιο «μοντέρνα» για την εποχή από ό,τι το κωμειδύλλιο. Η ελληνική οπερέττα, συμπορεευόμενη συχνά με την Επιθεώρηση, εξελίσσεται σε μουσική, χορωδιακά μέρη, άριες, ντουέτα, μπαλέτα κλπ. Επίσης δέχθηκε επιδράσεις από τη γαλλική φάρσα (opera comique) και από την αντίστοιχη γαλλική και βιεννέζικη οπερέττα. Αντιπρόσωποι της ελληνικής οπρέττας θεωρούνται ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης και ο Νίκος Χατζηαποστόλου, μα όχι λιγότερο και ο Στάθης Μάστορας.

Παράλληλα συνυπάρχει το Ελαφρό Παλιό Τραγούδι ως ένα μουσικό ιδίωμα που εύθυμα ακροβατεί μεταξύ δράματος και κωμωδίας, που μπορεί να ειναι σκώπτική διάθεση, θυμοσοφία και χιούμορ, μα δεν ξαστοχεί να ρομαντζάρει, αφού το φόντο κάθε τραγουδιού είναι πάντα ο έρωτας, οδιακινητής αυτός της ανθρώπινης ύπαρξης, της ανθρώπινης φαντασίας. Αντιπρόσωποι του είδους αυτού είναι μεταξύ άλλων οι: Κώστας Γιαννίδης, Μιχάλης Σουγιούλ, Τάκης Μωράκης, Μενέλαος Θεοφανίδης και φυσικά ο Κλέων Τριανταφύλλου, ο γνωστός σε όλους μας Αττίκ. Ως μουσική έκφραση του Ρομαντισμού, η όπερα, η οπερέττα και το ελαφρύ παλιό τραγούδι εκφράζουν την ευγενή θεώρηση για τη ζωή και τον έρωτα, έναν έρωτα που προσεγγίζει τον πλατωνικό, ως ιδέα και αιώνιο αρχέτυπο. Τα τραγούδια της οπερέττας και του παλιού ελαφρού τραγουδιού, μιλούν για τη χαρά και τις απογοητεύσεις που δίδει ο έρωτας. Κάθε ένα από αυτά δε, αποτελεί ένα μικρό ερωτικό μυθιστόρημα, ένα ρομάντζο με επίκεντρο δύο πρόσωπα: τον άντρα και τη γυναίκα.

Οι μουσικοί δημιουργοί ανά τους αιώνες, όπως και όλοι οι άνθρωποι της τέχνης, μας προίκισαν με μια ευρύτατη και υπέρλαμπρη κληρονομιά.
Μέλημα του μουσικού συνόλου είναι η ανάδειξη και η ζωντανή μετάδοση επιλεγμένων μουσικών δημιουργιών, οι οποίες εξυψώνουν την παράδοση και τις αιώνιες αξίες, μεριμνώντας παράλληλα για την ψυχαγωγία, τη μόρφωση και τη γενικότερη ωφέλεια των ανα τον κόσμο εραστών της τέχνης.
Απαρτίζεται από καλλιτέχνες με συμμετοχή στα μουσικά δρώμενα σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Χρησιμοποιεί δύο φωνές (υψίφωνο, οξίφωνο), συνοδευόμενες από όργανα κλασικής μουσικής (πιάνο, βιολί κ.α.), εμπλουτιζόμενο ανάλογα με το είδος και το μέγεθος του έργου που παρουσιάζει. Δραστηριοποιούνται πραγματοποιώντας συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας, με ποικίλο ρεπερτόριο από όπερες, οπερέττες, ελληνικό ελαφρό παλιό τραγούδι και κλασική μουσική όλων των εποχών.

 

Το μουσικό σύνολο «Εν Τέχνοις» το αποτελούν οι:

  • Άννα Κτενά - Υψίφωνος
  • Μόνικα Παπαϊωάννου - Βιολί
  • Ανδρέας Ρεντούλης - Οξίφωνος, Πιάνο

                                     
The ensemble "En Technois"

The Greek Operetta (or "melodramtion" -meaning short melodrama- a term that was never firmply established) makew its appearance during the first decade of the 20th ccentrury. Operetta is, in fact, a short melodrama, a simpler form of opera, with a treipping performance style and of a comic nature written mainly in prose. Mistakenly considered as an evolution of the 18th century's preceding musical comedy ("comidyllio" - comic idyll), operetta brathes a purely European air and its subjects derive almost solely from the bourgeois sphere ("Athenian opertta"). Covering more "modern" themes for its era than the musical comedy and going hand-in-hand with the Revue, the Greek operetta turns into an elaborate musical ballet chorus, etc. The Greek operetta was influenced by the French opera comique as Hatziapostolou and Stathis Mastoras are considered as the main representatives of the Greek operetta.
Meanwhile, the light song coexists as a musical idiom which moves breezily between drama and comedy. Sometimes it has a satiriccal tone, philosophy and humor. It also never misses the romantic essence, as the background of each song is Mychalis Sugiul, Takis Morakis, Menelaos Theofanidis and, of course, Kleon Trantafyllou -aka Attik-  represent the genre.
 
As for musical expession of romanticism, the opera, operetta and the light song voice the noble oulook on life and love, a love almost platonic as an idea and eternal archetype. Operetta and light songs talk about the joy and disappontments tha love offers; each one of them constitutes a short romance novel focusing on two persons: a man and a woman.
 
Over the centuries, music creators, like any other artists, have endowed us with an extensive and glorious legacy. Our ensemble's first aim is to represent and communicate a selection of musical creations, which exalt the traditional and eternal values, while including the entertaining,educative and benedicial virtue of music for musical/art lovers throughout the world.
Our ensemble consists of two voices (soprano and tenor) and two classical instruments (piano, violin, et al.), often accompanied by more, depending on the artistic demands. All musicians are recognized artists in thei own right who arrear in live performances in both Greece and abroad. Our repertory varies from operas and operettas, Greek light songs to classical music.
 
 
The ensemble "En Technois" are:
 
  • Anna Kiena - Soprano
  • Monica Papaioannou - Violin
  • Andreas Rentoulis - Tenor, Piano